شاردینگ sharding و کاربردهای آن

شاردینگ:

یک تکنیک پارتیشن بندی پایگاه داده است که توسط شرکت های بلاک چین با هدف مقیاس پذیری استفاده می شود و آنها را قادر می سازد تا تراکنش های بیشتری را در هر ثانیه پردازش کنند. شاردینگ کل شبکه یک شرکت بلاک چین را به پارتیشن‌های کوچک‌تری تقسیم می‌کند که به «شارد» معروف هستند. هر خرده از داده های خود تشکیل شده است، که آن را در مقایسه با سایر خرده ها متمایز و مستقل می کند.

شاردینگ می تواند به کاهش تاخیر یا کندی شبکه کمک کند زیرا شبکه بلاک چین را به قطعات جداگانه تقسیم می کند. با این حال، برخی نگرانی های امنیتی در مورد شاردینگ وجود دارد که در آن خرده ها می توانند مورد حمله قرار گیرند.

درک شاردینگ:

شبکه های بلاک چین و ارزهای رمزنگاری شده مربوط به آنها به دلیل کاربرد گسترده این فناوری که شامل مدیریت زنجیره تامین و تراکنش های مالی است، محبوبیت بیشتری پیدا می کند. با افزایش محبوبیت بلاک چین، حجم کار و حجم معاملاتی که توسط شبکه مدیریت می شود نیز افزایش می یابد. اگر بلاک چین را به عنوان یک پایگاه داده مشترک در نظر بگیریم، با افزودن داده های بیشتر و بیشتری، شبکه باید راه های جدیدی پیدا کند تا بتواند همه آن داده ها را به طور موثر و سریع پردازش کند، که در اینجا اشتراک گذاری می تواند کمک کند.

مقیاس پذیری:

با این حال، یکی از چالش‌های اصلی فناوری بلاک چین این است که با اضافه شدن رایانه‌های اضافی به شبکه و پردازش تراکنش‌های بیشتر، شبکه دچار گرفتگی می‌شود و این روند را کند می‌کند که به آن تأخیر می‌گویند. تأخیر یک مانع برای بلاک چین است که برای استفاده گسترده مورد استفاده قرار می گیرد، به ویژه در مقایسه با سیستم های پرداخت الکترونیکی فعلی که به سرعت و کارآمد عمل می کنند. به عبارت دیگر، مقیاس‌پذیری یک چالش برای بلاک چین است، زیرا شبکه‌ها ممکن است نتوانند حجم فزاینده داده و جریان تراکنش را مدیریت کنند، زیرا صنایع بیشتر و بیشتری از این فناوری استفاده می‌کنند.

گره های بلاک چین:

در حال حاضر، در بلاک چین، هر گره در یک شبکه باید تمام حجم تراکنش های درون شبکه را پردازش یا مدیریت کند. گره ها در یک بلاک چین مستقل هستند و مسئول نگهداری و ذخیره تمام داده ها در یک شبکه غیرمتمرکز هستند. به عبارت دیگر، هر گره باید اطلاعات مهمی مانند موجودی حساب و تاریخچه تراکنش را ذخیره کند. شبکه های بلاک چین به گونه ای ایجاد شدند که هر گره باید تمام عملیات، داده ها و تراکنش های شبکه را پردازش کند.

در حالی که با ذخیره کردن هر تراکنش در تمام گره ها، امنیت یک بلاک چین را تضمین می کند، این مدل پردازش تراکنش را به میزان قابل توجهی کند می کند. سرعت پایین برای پردازش تراکنش‌ها، آینده خوبی را به همراه نخواهد داشت که در آن بلاک چین مسئول میلیون‌ها تراکنش باشد. شاردینگ می تواند کمک کند زیرا بار کاری تراکنش را از یک شبکه بلاک چین تقسیم یا پخش می کند، به طوری که هر گره نیازی به مدیریت یا پردازش تمام بار کاری بلاک چین نداشته باشد. به نوعی، شاردینگ حجم کار را به پارتیشن ها یا خرده ها تقسیم می کند.

چرا اتریوم به اشتراک گذاری نیاز دارد:

شاردینگ می تواند اجرای این گره های کامل را آسان تر کند. بر اساس بلاک اکسپلورر Etherscan، گره های کامل اتریوم در حال حاضر حداقل پنج ترابایت فضا را اشغال می کنند، که تقریباً 10 برابر فضایی است که یک رایانه معمولی می تواند در خود جای دهد و گره‌ها با گذشت زمان و پیوستن کاربران بیشتری به پلتفرم، بزرگ‌تر و سخت‌تر می‌شوند.

چه زمانی شاردینگ در اتریوم فعال می شود؟

شاردینگ از زمان ظهور اتریوم در سال 2013 یک ایده بوده است. هنوز مشخص نیست که آیا کار خواهد کرد یا خیر. همچنین مشخص نیست چه زمانی به اتریوم اضافه خواهد شد.

شاردینگ بخشی برنامه ریزی شده از اتریوم 2.0 است، مجموعه ای از ارتقاء بلاک چین اتریوم که به طور رسمی در 1 دسامبر 2020 شروع به کار کرد. به دلیل خطرات و پیچیدگی احتمالی، شاردینگ به احتمال زیاد در مراحل بعدی ارتقاء گنجانده می شود.

منبع: شاردینگ (sharding) چیست؟ (کاربرد، مزایا، معایب)